Von Andreas Moritz, nach Frégonneau; in Klammern die Überlieferung durch Issel, soweit sie von Frégonneau abweicht. Fußnoten von Frégonneau.
Der Rupp. *) I’bin e arme Rupp E’Wurm, e Erdegrupp, **) (Issel: -krubb) Au han i gar kei Frind Nei alles isch mer Find. 2. Der Vogel fliegt mer no, Der Mensch verwirgt mi scho, Nur um e Bladd Salad, (Issel: Blatt Salat) Un gitt mer gar kei Gnad. (Issel: giebt) 3 Am Vogel isch’s kei Schand, Er dueth’s us Unverschtand. (Issel: duht’s) Der Mensch sieht’s au nit i, I könnt sie Fürbild si. 4. Denn unser eim si Loos (Issel: unser ein) Isch deß, mer frißt si groß Un schtirbt als Rupp, doch so, Mer macht si Grabloch no. 5. Un wemmer ***) dur si Zitt Im Erdebettli litt, (Issel: lit) denn stoht mer uf verklärt, Schön g’flügelt us der Erd’ 6. Siehsch Mensch, du Erdekloß Nur d Nahrig 1) macht di groß Denn stirbsch un bisch verwährt 2) (Issel: schtirbsch un lisch) So wirsch erscht neu verklärt.
*) Rupp = Raupe; **) Erdegrupp = einer der an der Erde herumkriecht, ein eigenthümlicher Ausdruck des Kaiserstuhls; ***) wemmer = wenn man; 1) Nahrig = Nahrung; 2) verwährt = verwest |