Hailiecher
Wenn i bim Feilehauer Karl
däne als ghulfe ha,
han'i im Haistock als
miese hailieche.
Ä Stuck Ise mit eme Hoge
hämer griegt
zum in de Haistock fahre
go Hai usezurpfe,
daß de Haistock it
z'brenne chunnt
un weil mer Hai brucht
hät.
Hailiecher hät mer au eim
gsait
wenn er weng en Hoge gha
hät
un mer en it fir mengs
hät bruche chänne.
Wenn schribsch, muesch au
ä weng ebbis voneme Hailiecher ha:
It an de Oberflächi
umepinzettle,
us de Diefe muesch de
Stoff rupfe.
Hoge muesch ha, kei glatt
Stuck Ise si.
Helfe muesch welle, daß
es it z'brenne chunnt
un daß mer Fueder hät.
Un wenn's der Hailiecher
ruefe dien,
loss der de Hailiecher it
nä,
un wenn's nu din Kuli
wär.
Rolf Asal
[däne = drüben; als
ghulfe ha = zu helfen pflegte; miese =
müssen; go Hai usezurpfe =
um Heu herauszurupfen;
it z brenmne chunnt = nicht
anfängt zu brennen;
ä weng = ein
wenig; ebbis = etwas; mengs = manches; dien
= tun; nä = nehmen]
Abgedruckt mit freundlicher Erlaubnis des Verfassers Rolf
Asal.
Zuerst erschienen in:
Markus Manfred Jung /
Muettersprochgsellschaft (Hg.):
D HAILIECHER
Morstadt Verlag Kehl 1987
Heiliecher, Heiliächer, Hailiächer |